Równanie Fishera jest najczęściej stosowane w branży finansowej do obliczania rentowności obligacji lub zwrotów z inwestycji. Podobnie, równanie Fishera jest wykorzystywane w sytuacjach, w których inwestorzy oczekują dodatkowej nagrody, aby zrekompensować utratę siły nabywczej z powodu wysokiej inflacji.
Czym jest równanie Fishera?
Równanie Fishera jest narzędziem służącym do oceny rzeczywistego wyniku ekonomicznego inwestycji oraz celu ekonomicznego do analizy inwestycji krótko- i średnioterminowych.
Oznacza to, że za pomocą tego równania można oszacować zależność pomiędzy oczekiwaną stopą inflacji, nominalną stopą procentową i realną stopą procentową.
Pochodzenie równania Fishera
Jego nazwa pochodzi od amerykańskiego ekonomisty Irvinga Fishera, który zasłynął z pracy nad teorią stóp procentowych i liczb indeksowych.
Fisher wniósł swój wkład do matematyki finansowej za pomocą tego równania, za pomocą którego obliczana jest wewnętrzna stopa zwrotu z inwestycji.
W tym przypadku równanie Fishera opiera się na hipotezie, że realna stopa procentowa jest niezależna od środków pieniężnych i nie jest określana przez stopę nominalną.
Aby zrozumieć to równanie, należy znać następujące pojęcia:
Równanie Fishera i inflacja
Inflacja to pojęcie ekonomiczne, które odnosi się do wzrostu poziomu cen towarów w danym okresie.
Wraz ze wzrostem poziomu cen rozumiemy, kiedy waluta danej gospodarki traci siłę nabywczą, czyli za tę samą kwotę kupuje się mniej.
Równanie Fishera i ekonomia
Na początku należy wyjaśnić kilka ważnych pojęć, takich jak nominalna stopa procentowa i realna stopa procentowa.
Nominalna stopa procentowa
Nominalna stopa procentowa to zysk uzyskany z operacji finansowej skapitalizowanej bezpośrednio, co oznacza, że jest ona zapisywana tylko wraz z kapitałem.
Innymi słowy, stopa ta to odsetki wyrażone jako procent uzgodniony między wierzycielem a dłużnikiem, które ostatecznie muszą zostać dodane do kwoty głównej bez uwzględnienia wydatków spowodowanych prowizjami lub kosztami operacyjnymi.
Nominalna stopa procentowa składa się z dwóch składników:
- rzeczywisty zwrot z kapitału;
- rekompensata za spadek siły nabywczej pieniądza.
Realna stopa procentowa
Rodzaj realnego oprocentowania lub realnej stopy procentowej to zysk netto uzyskany z transferu kwoty kapitału lub pieniędzy, po uwzględnieniu skutków i korekt z tytułu inflacji.
Realna stopa procentowa jest ważną informacją: podaje nam kwotę pieniędzy, którą powinniśmy zapłacić w formie odsetek w zamian za kredyt hipoteczny lub zysk z naszych oszczędności.
Równanie Fishera: Wzór
Dokładne równanie jest następujące:
1 + rr = (1 + rn) / (1 + π)
Gdzie:
- Rr to realna stopa procentowa
- Rn to nominalna stopa procentowa
- π to oczekiwana stopa inflacji
W tym przypadku uzyskuje się tę prostą formułę do zastosowania:
rn = rr + π
Innymi słowy, nominalna stopa procentowa jest w przybliżeniu sumą realnej stopy procentowej i oczekiwanej stopy inflacji. Sugeruje to, że jeśli oczekiwana inflacja wzrośnie, przy jednoczesnym utrzymaniu realnej stopy procentowej na stałym poziomie, nominalna stopa procentowa powinna odpowiednio wzrosnąć.
Rozróżnienie między nominalną stopą procentową a realną stopą procentową ma fundamentalne znaczenie w ekonomii. Jednak, jak już wspomnieliśmy, należy pamiętać, że podczas gdy nominalna stopa procentowa reprezentuje zwrot z inwestycji lub koszt kredytu w wartościach bezwzględnych, realna stopa procentowa uwzględnia erozję siły nabywczej spowodowaną inflacją i reprezentuje rzeczywisty zwrot z inwestycji lub rzeczywisty koszt kredytu w kategoriach siły nabywczej.
Równanie Fishera w inwestowaniu w obligacje
Równanie Fishera, stosowane w kontekście obligacji, odnosi się do związku między nominalną i realną rentownością obligacji a oczekiwaną inflacją. Koncepcja ta jest szczególnie istotna w przypadku obligacji indeksowanych inflacją.
Kiedy kupujesz obligację z nominalną rentownością, w rzeczywistości otrzymujesz nominalną stopę procentową Rn. Jeśli jednak z czasem wystąpi inflacja, siła nabywcza pieniędzy otrzymanych w postaci odsetek i spłaty kapitału spadnie. W rezultacie rzeczywista rentowność, uwzględniająca inflację, może być znacznie niższa niż rentowność nominalna.
Z drugiej strony, obligacje indeksowane inflacją mają na celu ochronę inwestorów przed inflacją, płacąc realną rentowność wyższą niż stopa inflacji. W związku z tym całkowita (lub nominalna) rentowność takich obligacji powinna z grubsza odpowiadać równaniu Fishera.
Inwestorzy powinni rozumieć równanie Fishera i rozważać inwestycję w obligacje, biorąc pod uwagę oczekiwaną inflację, ponieważ inflacja może znacząco obniżyć rzeczywistą rentowność obligacji. Oprócz tego wybór jednego z najlepszych brokerów obligacji jest istotnym krokiem dla tych, którzy chcą zmaksymalizować swoje zyski i lepiej zarządzać związanym z tym ryzykiem.
Szukasz brokera do inwestowania w obligacje?
