Ciąg Fibonacciego: Co to jest i jak to działa?

Ciąg Fibonacciego, znany również jako seria Fibonacciego, został zidentyfikowany przez matematyka Leonardo Pisano w 1202 roku. Dosłownie, ciąg Fibonacciego to ciąg dodatnich liczb całkowitych, gdzie każda liczba jest sumą dwóch poprzednich.

Ciąg Fibonacciego: Co to jest?

Sekwencja ta, zawarta w dziele Leonarda de Pisa, Liber Abacci, stawia problem obliczenia od początku wzrostu populacji królików. Proponuje zatem następujące rozwiązanie.

Zaczynamy od pary królików, które są w wieku rozrodczym przez miesiąc. Przyjmuje się, że w każdym cyklu płodnej pary dokładnie jedna nowa para królików rodzi się ponownie w miesiącu wieku rozrodczego. Przy tych założeniach rozwiązuje problem wprowadzając rekurencję, którą XIX-wieczny francuski matematyk Edouard Lucas nazwał na swoją cześć Sukcesją Fibonacciego. Przedstawiono ją jako rozwiązanie problemu matematycznego, który dotyczył wskaźnika rozrodu królików w określonych warunkach.

Ciąg lub seria Fibonacciego jest obliczana przez dodanie poprzedniej liczby do obecnej, np. 0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, …

Każdą liczbę w ciągu Fibonacciego tworzy suma dwóch poprzedzających ją liczb; ciąg Fibonacciego współwystępuje z powtórzeniem liczby 1. W symbolach można go zapisać następująco: tn = tn-1 + tn-2

Związek między liczbą a jej poprzednikiem (tn/tn-1) ma tendencję do Phi= (1+ 5^(1/2))/ 2 1,618, natomiast związek między liczbą a jej poprzednikiem (tn-1/tn), ma tendencję do 0,618 (odwrotność Phi). Zależności te załamują się tylko w pierwszych trzech liczbach serii, natomiast stają się bardziej widoczne w miarę wzrostu wartości. Wyniki ilorazów między liczbami oscylują na przemian wokół tych wartości, coraz bardziej się do nich zbliżając.

Relacje między liczbami alternatywnymi (tn/tn-2 lub tn-2/tn) są bliskie 2618 lub ich odwrotności, odpowiednio 0,382.

Suma pierwszych dziesięciu wyrazów ciągu jest równa jedenastokrotności jego siódmego wyrazu (dotyczy to każdego ciągu skonstruowanego jak ciąg Fibonacciego, niezależnie od dwóch liczb początkowych).

Jeśli weźmiemy dowolną liczbę w ciągu od 3, pomnożymy ją przez 4 i dodamy liczbę odpowiadającą trzem poprzednim terminom, to otrzymamy liczbę ciągu wyprzedzającą o trzy miejsca. Algebraicznie: tn*4 + tn-3= tn+3. Na przykład: 21*4+5 = 89 (pamiętając, że seria to: 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89)

Ciąg Fibonacciego w tradingu

Sekwencja Fibonacciego jest szeroko stosowana w analizie technicznej i na jej podstawie wywodzi się kilka narzędzi. Wykorzystują one iloraz pomiędzy poszczególnymi cyframi w szeregu, głównie pomiędzy jedną liczbą a poprzednią, im są one wyższe, tym wynik jest bliższy złotej liczbie, tą liczbą jest 1,618. Podstawowe równanie złotego podziału to:

Sukcesja Fibonacciego

Fibonacci ma podwójną zaletę, że może być używany do obliczania możliwych punktów wejścia i wyjścia na rynkach.

Istnieją dwa rodzaje poziomów Fibonacciego, główny i wtórny:

Główna jest rysowana pomiędzy głównym wyżem a głównym niżem.
Wtórnik jest rysowany pomiędzy nieistotnym wysokim i niskim poziomem.

Przyjrzyjmy się każdemu z nich i ich wykresom.

Wtórny Fibonacci

Na wykresie widać przykład wtórnego Fibonacciego. Jest on rysowany od nieistotnego wyżu (bo istotnym byłby najwyższy po lewej stronie) do wciąż nieistotnego niżu (jest ostatnim niżem). Otrzymujemy 3 poziomy Fibonacciego.

Z jednej strony służą jako punkty wejścia do szukania odbicia w dół (bo pamiętajmy, że Fibonacci musi szukać odbicia wbrew kierunkowi ceny).

Z drugiej strony służą one jako punkty zysku i projekcji. Na tym wykresie, na przykład, jeśli kupiliśmy od dołu, pomagają nam zamknąć kupno.

Ponieważ jest to wtórny Fibonacci, 3 poziomy, które otrzymujemy w teorii są mniej solidne i mniej mocne niż poziomy, które otrzymalibyśmy przy głównym Fibonacci.

Wtórne poziomy Fibonacciego są wykorzystywane do:

Cele i obszary zamknięcia pozycji, czyli wiedza, gdzie zamknąć transakcję, a następnie wyjść z rynku.
Poziomy wejścia na rynek, ale ponieważ są wtórne, a nie pierwotne, są mniej wiarygodne i dlatego muszą być uzupełnione o inne techniki, takie jak wsparcia, opory i średnie ruchome. W ten sposób wtórny poziom Fibonacciego staje się całkiem solidny i niezawodny jak główny poziom Fibonacciego.

Główny ciąg Fibonacci

Główny Fibonacci jest rysowany pomiędzy odpowiednim high i low. Pełni tę samą podwójną funkcję, co wtórny Fibonacci:

Służą one jako cele i miejsca zamknięcia, czyli by wiedzieć, gdzie wyjść z rynku.
Jako możliwe poziomy wejścia na rynek bez konieczności zbiegania się ze wsparciami, oporami, średnimi kroczącymi, nawet jeśli zbiegają się w tym samym obszarze, tym lepiej.

Na wykresie mamy przykład głównego Fibonacciego, od głównego high w kierunku ostatniego low, co skutkuje trzema poziomami. To co powiedzieliśmy o poziomach drugorzędnych ma tu zastosowanie, czyli służą one jako punkty wejścia do szukania pullbacku w górę (ponieważ Fibonacci szuka odbicia wbrew kierunkowi ceny), a także służą jako punkty wejścia, cele i projekcje. Na tym wykresie, na przykład, jeśli kupiliśmy low, pomagają nam zamknąć kupno.

Podczas wykreślania poziomów Fibonacciego ważne jest określenie istotnych wyżów i niżów, a przede wszystkim umiejętność identyfikacji czy są one istotne czy nie. Tu z pomocą przychodzi doświadczenie inwestora, ale jest mały trik:

Istotny high to ten pułap lub szczyt, który tworzy rynek i od tego poziomu cena zaczyna gwałtownie spadać, czyli po uformowaniu się pułapu następuje zmiana trendu z byczego na niedźwiedzi.
Istotne low to takie dno, piętro lub szczyt, które tworzy rynek i od tego poziomu cena zaczyna silnie rosnąć, czyli po uformowaniu się dna następuje zmiana trendu z niedźwiedziego na byczy.
Nieistotny high jest tym „piętrem”, które tworzy rynek, od którego cena zaczyna spadać, ale nie znacząco, czyli nie wytworzyła silnego zwrotu, nie możemy jeszcze mówić o zmianie trendu z byczego na niedźwiedzi.
Niż nieistotny to takie dno, które tworzy rynek, od którego cena zaczyna rosnąć, ale nie znacząco, czyli nie wytworzyła silnego zwrotu, nie można jeszcze mówić o zmianie trendu z niedźwiedziego na byczy.

ZAPAMIĘTAJ

Maksimum Istotne + Minimum Istotne: Fibonacci główny silny
Nieistotne maksimum + nieistotne minimum: Słaby wtórny Fibonacci
Istotne maksimum + nieistotne minimum: Główny Fibonacci (pośredni)
Nieistotne maksimum + nieistotne minimum: Główna (pośrednia) Fibonacciego.

Czym są poziomy ciągu Fibonacciego i jak się je wykorzystuje?

Koncepcja Fibonacciego jest zatem dość prosta: jest to wskaźnik techniczny, który dodaje poziome linie do wykresu, aby wskazać znaczące poziomy wsparcia i oporu. Możesz go zastosować do każdego wykresu indeksu, kontraktów terminowych, Forex itp. Ciąg Fibonacciego jest uważany przez wielu traderów za wiarygodne źródło sygnałów kupna i sprzedaży, oparty na kilku stopniowych retrakcjach pomiędzy niskimi i wysokimi punktami analizowanego instrumentu. Niektórzy traderzy wierzą w te sygnały tak bardzo, że instrument ten może stać się samospełniającą się przepowiednią. Inni, wolą korzystać z ciągu Fibonacciego w połączeniu z innymi formami analizy technicznej.

Poziomy ciągu Fibonacciego: przykłady graficzne

Dodajmy różne linie ciągu Fibonacciego do poniższego wykresu. Idea jest prosta: w ruchu spadkowym linie Fibonacciego działają jako linie wsparcia. I odwrotnie, w ruchu wzrostowym działają one jako opór. Powiedzmy, że cena przełamała wsparcie na poziomie 23,6%, więc następna linia wsparcia będzie na poziomie 38,2%. Pozostaje więc tylko poziom 50%, aż cena powróci do dolnego zakresu. Jak widać na wykresie E-Mini S&P 500 Index, wsparcie w postaci linii trendu nadal rośnie. W końcu widzimy, że trend jest coraz silniejszy.

Oczywiście będą momenty, w których spadek będzie chwilowy, bo to tylko przywrócenie równowagi między sprzedającymi i kupującymi na rynku, tak jak wtedy, gdy do pojemnika wlejemy więcej wody, a powierzchnia tworzy fale, dopóki się nie ustabilizuje. Jest to naturalna mieszanka różnych inwestorów. Niektórzy będą zarabiać na swoich inwestycjach tylko na najniższych poziomach. Z drugiej strony są ci, którzy wolą brać pod uwagę trend wzrostowy, ale nadal oczekują pullbacku w krótkim terminie. Wielu inwestorów wykorzystuje również różne poziomy ciągu Fibonacciego jako stop lossy lub jako środek ochrony zysków.

Wykorzystajmy powyższy wykres jako przykład do analizy narzędzia Fibonacci retracement. Jak widzimy na wykresie, wszystko opiera się na minimalnych i maksymalnych punktach swingu. W powyższym przykładzie minimalny swing indeksu S&P 500 wynosi 3126,25, natomiast maksymalny swing to 3169,25. Obie wartości są pokazane w białych polach. Współczynniki retrakcji w teorii Fibonacciego są następujące:

23,6%
38,2%
61,8%
76,4%

Jeśli weźmiemy różnicę pomiędzy low swingiem a high swingiem (3169.25-3126.25), otrzymamy lukę o wartości 43. W tym momencie zwracamy się do naszego zaufanego arkusza kalkulacyjnego Excel, aby wykonać nasze obliczenia. Następnie po prostu stosujemy linie ciągu z poprzedniego wykresu. Dzięki temu otrzymamy następujące liczby:

3159.00
3152.50
3142.50
3136.25

W tym momencie możemy uznać, że wykres zaczyna być nieco zatłoczony. Mimo to, wielu traderów nadal dodaje dodatkową 50% linię trendu. W tym przykładzie byłoby to na poziomie 3147.75. To wszystko brzmi bardzo technicznie, ale co to dokładnie znaczy? Czy powinniśmy kupować czy sprzedawać na tej linii trendu? A może monitorować jego cenę do czasu, aż inni inwestorzy podyktują kierunek? To właśnie tutaj cała koncepcja teorii retracementu Fibonacciego zostaje wystawiona na próbę.

Poziomy ciągu Fibonacciego i trendy długoterminowe

Wykres E-Mini S&P 500 Index doskonale ilustruje, jak wykorzystać ciąg Fibonacciego do poprawy swoich strategii handlowych. Ważne jest, aby zauważyć, że podczas gdy wielu traderów używa poziomów Fibonacciego, aby rozważyć swój następny ruch, nie zatrzymują się tam. Mogą również brać pod uwagę długoterminowe trendy, które w niektórych przypadkach mogą wzmocnić argumenty za stosowaniem cofnięć Fibonacciego. Przyjrzyjmy się więc, jak dobrzy mogli być traderzy w opisanym powyżej okresie względnej zmienności.

W tym przypadku mamy low przy 3126.25 i high przy 3169.25. To daje nam nasz efektywny zasięg 43. Kiedy indeks osiąga krótkoterminowe maksimum, natychmiast obliczamy poziomy retracement Fibonacciego. Co ciekawe, na poziomie 23,6% retracement znajduje się silne wsparcie, które tworzy stosunkowo wąski zakres handlowy w pierwszych dniach po wybiciu. Zdarzały się sytuacje, że indeks spadał poniżej tego poziomu wsparcia, jednak krótko po tym mieliśmy odrzucenie od poziomu 38.2%.

Stosunkowo krótki okres stagnacji pomiędzy pierwszą a drugą linią trendu i nagle mamy trend byczy. Indeks przełamał poziom retrakcji 23,6%, początkowo będący linią wsparcia, która teraz zmieniła się w opór. To, co można było uznać za okres konsolidacji, zamieniło się we wznowienie poprzedniego byczego trendu. Jak daleko może się posunąć? Fascynujące jest to, że po osiągnięciu maksimum na poziomie 3169.25, nie było zbyt dużego apetytu na wyprowadzenie indeksu na nowe terytorium. Indeks zaczął spadać, trend zaczął się zmieniać i bardzo szybko przełamał poziomy wsparcia. Ograniczone wsparcie znajdowało się pomiędzy pierwszym i drugim poziomem retrakcji Fibonacciego. Był to jednak silny trend spadkowy. Widzimy, jak indeks przecina jeden poziom wsparcia po drugim.

Chociaż nie tak rzadko, jak ludzie mogliby przypuszczać, widzieliśmy całkowity pullback do poprzedniego punktu niskiego, czyli 100% pullback. Fundamenty wyraźnie się zmieniły i inwestorzy zaczęli opuszczać rynek. Wynika to z faktu, że podczas spadków pojawiło się minimalne wsparcie, nawet po osiągnięciu poziomu 100% pullback. Patrząc na prawą stronę wykresu, widać częściowe ożywienie.

W związku z tym możemy zobaczyć silne dowody na to, że poziomy retrakcji Fibonacciego działają jako opór i wsparcie.

Poziomy Retrakcji Fibonacciego i Price Action

Połączenie poziomów retrakcji Fibonacciego z price action było niezwykle zyskowne dla wielu traderów. Po pierwsze, inwestorzy skupiają się na poziomach retrakcji Fibonacciego. Następnie zaczynają włączać własne zdanie. W wielu przypadkach opinia ta opiera się na historycznych ruchach cenowych, a także na wcześniejszych punktach wsparcia i oporu. Nawet dla najbardziej technicznych traderów trudno jest całkowicie uniknąć wpływu ego.

Istnieje wiele czynników, które należy wziąć pod uwagę podczas korzystania z price action, zwłaszcza gdy zauważymy różne trendy powtarzające się w kółko. Jeden z najczęstszych trendów obraca się wokół poziomu 50% retracement, który może wystąpić z wielu powodów:

Indeks jest wykupiony;
Profit takers przejmują kontrolę nad indeksem i sprowadzają go w dół;
Nadmierna bujność;
Kupujący przejmują kontrolę na poziomie 50% retracement.

Wielu z Was spojrzy na to z pewnym sceptycyzmem, może nawet z niedowierzaniem. Patrz poniższy wykres:

Zbadamy punkt odbicia, który wystąpił na poziomie 50% retracement, pomiędzy low przy 3035.25 a high przy 3074.75. Gdy cena wznosi się na wyższe poziomy, punkt wysoki zaczyna działać jako poziom wsparcia. Cała koncepcja teorii Fibonacciego opiera się na ciągłym trendzie. Kiedy indeks wzrasta bardzo szybko, w pewnym momencie prawdopodobnie nastąpi naturalne cofnięcie, ale trend może pozostać nienaruszony. Natura ludzka podpowiada, jak wspomniano wcześniej, że każdy, kto osiąga zysk, zrobi wszystko, by go chronić. Z drugiej strony, ci którzy przegapili początkowy byczy trend mogą czuć, że 50% pullback oferuje im doskonałą okazję do kupna. Nie chcą znowu przegrać, a jeśli tak, to jest to właściwy wybór.

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, jak wielu traderów czeka na zakup na tym samym poziomie cenowym co Ty? Weźmy na przykład przypadek 50% retracement od krótkoterminowego szczytu w dowolnym aktywie/kontrakcie. Wystarczy spojrzeć na powyższy przypadek. Po zakończeniu 50% retrakcji kupujący przejęli kontrolę, budując stosunkowo krótki rajd. To była eksplozja zleceń kupna, spiętrzonego popytu czy jakkolwiek to nazwać. Chodzi o to, że odbicie od tego poziomu wsparcia było solidne. Nie tylko kontynuowało to początkowy byczy trend, ale trend ten umocnił się, ponieważ inwestorzy wyszli z niego, aby chronić swoje zyski.

Istnieje wiele sposobów na połączenie teorii Fibonacciego z innymi rodzajami analizy technicznej lub graficznej. Użycie długoterminowej linii trendu z wieloma poziomami cofnięcia Fibonacciego może stworzyć potężne sygnały. Poniżej znajduje się jeden z takich sygnałów sprzedaży.

Rysujemy linię trendu od niskiego punktu swingu przez poziom 23,6% retrakcji. W tym momencie stało się jasne, że linia wsparcia zostanie wkrótce przełamana. Zagrożony był również byczy trend, który rozpoczął się od najniższego punktu w związku z nagłym spadkiem rynku, który doprowadził do 76,4% retrakcji. Poziom wsparcia zawiódł więc i zobaczyliśmy 100% retrakcję od wyżu.

Można by rzec, że z perspektywy czasu udowadniamy pewną tezę. Widać jednak, że byczy trend zakończył się, gdy indeks przełamał początkowy poziom wsparcia oraz długoterminową linię trendu. Możesz nadal zastanawiać się, czy te linie są realne podczas handlu w czasie rzeczywistym. W każdym razie warto pamiętać o jednej rzeczy: większość traderów będzie obserwować nie tylko poziomy retrakcji Fibonacciego, ale także długoterminowe trendy.

Czy to samospełniająca się przepowiednia, czy po prostu przypadek powtarzającej się historii? To zależy od Ciebie.

Ciąg Fibonacciego: Wady i zalety

Istnieje wiele różnych aspektów, które należy rozważyć podczas badania teorii Fibonacciego.

Niezależnie od tego, jak bardzo ludzie spierają się za lub przeciw teorii Fibonacciego, faktem jest, że pojawia się ona wielokrotnie w przyrodzie, jest to niezaprzeczalne. Czy wzór ten może przełożyć się również na trendy w wycenie aktywów, strategie inwestycyjne, a przede wszystkim na ludzką naturę? Cóż, to jest dyskusyjne. Czy stosujemy najstarszą na świecie strategię trendów? A może poparcie dla tej teorii wśród traderów jest tak silne, że kończy się na wyznaczeniu własnego trendu? W końcu, jeśli narzędzie pomoże Ci osiągnąć zysk lub zmniejszyć straty, czy te kwestie naprawdę mają znaczenie?

Czy jesteś o krok do przodu wiedząc, że inni traderzy czekają na przełamanie poziomu wsparcia lub oporu? A może czekasz na ukształtowanie się silniejszego trendu? W tym miejscu do gry wchodzą dodatkowe czynniki, takie jak długoterminowe linie trendu i strategie price action. Mogą one potwierdzić lub zanegować podstawowy argument, jakim jest poziom retrakcji Fibonacciego.

Podążanie za trendem byczym jest w teorii stosunkowo łatwe. Mogą być wzloty i upadki oraz huśtawki, ale jeśli trend pozostaje nienaruszony, podążaj za nim. Co się jednak stanie, jeśli sprzedasz na pierwszym cofnięciu, po osiągnięciu poziomu 23,6%? No cóż, w najgorszym wypadku gwarantujesz sobie zyski. W najlepszym wypadku wybicie było prawdziwym odwróceniem, co oznacza, że linia wsparcia 23,6% była tylko początkiem trendu spadkowego.

Chociaż wspomnieliśmy o naturalnym 50% cofnięciu, nie ma gwarancji, że indeks powróci do poprzednich maksimów. W rzeczywistości poprzednia linia wsparcia na poziomie 23,6% może stać się silnym oporem.

Przeczytaj również:

Jak narzędzie retrakcji Fibonaccigo może Ci pomóc?

Teoria stojąca za narzędziem retrakcji Fibonacciego wskazuje, że sekwencja ta występuje w naturalnych trendach. Widać jednak, że duża liczba traderów rozważa tę specyficzną strategię inwestycyjną. Można by nawet twierdzić, że czyni to z niej samospełniającą się przepowiednię, ale i tak powinieneś włączyć ją do swojego arsenału narzędzi handlowych.

Są też tacy, którzy twierdzą, że traderzy ciągu Fibonacciego to po prostu owce podążające za stadem. W każdym razie ważne jest, aby wiedzieć, w którą stronę zmierza stado. Dlatego sensowne jest włączenie przynajmniej jednego elementu teorii Fibonacciego do swojej strategii inwestycyjnej. Jeśli linie wsparcia wskazują na wybicie lub przełamanie oporu, może to zwrócić Twoją uwagę. Co się jednak stanie, gdy przełamane zostaną również długoterminowe linie trendu? Masz teraz dwa bardzo silne wskaźniki, które sugerują, że trend się zmienia. Może dojść do wybicia w górę lub może dojść do znacznego krótkoterminowego spadku. Takie połączenie pozwala na inwestowanie z nieco większą pewnością siebie.

Podobnie jak w przypadku wielu strategii handlowych, aby zasada Fibonacciego naprawdę działała, należy ściśle przestrzegać zasad.

Jak ustawić narzędzie Fibonacciego: Strategie i przykłady

Tymczasowe środki Fibonacciego. Strefy czasowe Fibonacciego są używane poprzez liczenie do przodu od znaczącego wyżu lub niżu, kliknięcie na niego i przeciągnięcie go do następnego znaczącego wyżu lub niżu. Linie zaznaczone na wykresie są interpretowane jako ważne punkty zwrotne dla przyszłości. Na wykresie dziennym analityk liczy do przodu liczbę dni handlowych Fibonacciego, czyli dni o numerach 5, 8, 13, 21, 34 itd. Nie ma jednak potrzeby liczenia dni, ponieważ po zastosowaniu narzędzia linie czasowe automatycznie pojawiają się na wykresie. Stosowanie tej techniki jest mniej wskazane na wykresach o krótszych ramach czasowych.

Fibonacci Fans. Są one bardzo łatwe w użyciu. To, co mówi nam to narzędzie, to czas i głębokość korekty falowej, która nastąpi po impulsie. W tym celu rysuje się linię od minimum do maksimum impulsu.

Poniżej znajduje się seria linii o różnych kątach nachylenia bezpośrednio związanych z najważniejszymi proporcjami kątowymi Fibonacciego. To narzędzie powinno być używane od minimum do maksimum, jeśli główny impuls jest byczy i od maksimum do minimum, jeśli główny impuls jest niedźwiedzi.

Fibonacci Expansion. Do wyrysowania tego instrumentu będziemy potrzebowali impulsu początkowego oraz ruchu korekcyjnego, w przeciwieństwie do pozostałych instrumentów. Ekspansja Fibonacciego pozwala nam na projekcję potencjału wzrostów, aby zobaczyć jak daleko momentum może być kontynuowane. Stosuje się go przed zakończeniem korekty. Kursor jest sprowadzony do podstawy impulsu i doprowadzony do maksimum pierwszej wewnętrznej podfali, a następnie sprowadzony z powrotem do podstawy drugiej wewnętrznej podfali. Następnie w zależności od poszczególnych linii współczynnika Fibonacciego można zobaczyć jak daleko może sięgnąć impuls.

Fibonacci Retracements. Fibonacci Retracements może być najczęściej stosowanym narzędziem wywodzącym się z tej serii liczb. Narzędzie to służy do identyfikacji obszarów, w których może zostać zatrzymany ruch korekcyjny, dlatego aby go wcześniej użyć będziemy potrzebowali ruchu impulsowego, który już się zakończył, w przeciwnym razie narzędzie nie zadziała. Aby poprawnie korzystać z narzędzia, musimy wziąć minimum i maksimum impulsu i za pomocą tych punktów narysujemy impuls, który automatycznie zwróci nam poziomy wyprowadzone z tego ciągu liczb. Domyślnie wskazane poziomy to 23,6%, 38,2%, 50% oraz 61,8%, przy czym ten ostatni jest odpowiednikiem złotej liczby, zgodnie z teorią najbardziej prawdopodobna strefa, w której może zakończyć się proces korekcyjny trendu znajduje się pomiędzy 50% a 61,8%.

Na powyższym zdjęciu widać, jak cena zakończyła swój proces korekcyjny (w tym przypadku wzrostowy, ponieważ główny impuls był spadkowy) na poziomie 50% i kontynuowała główny trend, spadkowy.

Ciąg Fibonacciego i fale Elliotta w tradingu

Teoria fal Elliotta stanowi rozwinięcie znanej teorii Dow. Można ją zastosować do każdego aktywa, zobowiązania lub biznesu będącego przedmiotem swobodnego obrotu (akcje, obligacje, ropa, złoto itp.). Teorię fal zaproponował księgowy Ralph Nelson Elliott w swojej monografii „The Wave Principle” opublikowanej w 1938 roku.

Po przejściu na emeryturę, cierpiąc na bardzo poważną chorobę, Elliott poświęcił się badaniu wykresów cen akcji w nadziei na odkrycie metody, która pozwoliłaby mu określić prawa zachowania rynku. Po szczegółowych pracach doszedł do wniosku, że rynek, będąc wytworem psychologii masowej, musi kierować się pewnymi prawami.

Teoria fal Elliotta opiera się na pewnych prawach cyklicznych, które są stałe w psychologii zachowań ludzi. Według Elliotta zachowanie cen rynkowych można jasno określić i zwizualizować na wykresie w postaci fal (fala to bardzo wyraźny ruch cen). W teorii fal Elliotta mówi się, że rynek może być w dwóch głównych fazach: rynku byczego (bull) i rynku niedźwiedziego (bear).

Ponadto Elliott zakłada, że wszystkie ruchy cenowe na rynku dzielą się na:

Pięć fal w kierunku głównego trendu (fale 1-5 na wykresie poniżej);
Trzy fale w przeciwnym kierunku (fale A, B, C z poniższego wykresu).

Do matematycznych podstaw swojej teorii Elliott użył liczb Fibonacciego. Liczby Fibonacciego odgrywają ważną rolę w konstrukcji całego cyklu rynkowego opisanego przez fale Elliotta. Liczba fal tworzących trend pokrywa się z liczbami Fibonacciego.

Przyglądając się dokładniej kolejnemu wykresowi, można zauważyć, że cały cykl rynkowy składa się z dwóch dużych fal, ośmiu fal średnich i 34 fal małych. Podobnie, jeśli spojrzysz na rynek niedźwiedzia, możesz zobaczyć, że wielki supercykl rynku niedźwiedzia składa się z jednej dużej fali, pięciu średnich fal i 21 małych fal. Jeśli będziemy kontynuować tę listę, to kolejna liczba niedźwiedzich fal wyniesie 89, itd.

Duży byczy supercykl składa się z jednej dużej fali, trzech średnich fal i 13 małych fal. Przechodząc na najniższy poziom, będziemy mieli już 55 bardzo małych fal itd.

Zwykłe zastosowanie tej zasady w teorii fal Elliotta opiera się na tym, że ruch w danym kierunku musi być kontynuowany do momentu osiągnięcia pewnej liczby zgodnie z sekwencją sumaryczną Fibonacciego.

Na przykład ruch, który trwa dłużej niż trzy dni, nie powinien się odwrócić, dopóki nie osiągnie piątego dnia. Ruch trwający dłużej niż pięć dni powinien trwać do ósmego dnia. Dziewięciodniowy trend powinien zostać sfinalizowany dopiero w dniu trzynastym itd. Ten główny wzór do obliczania zmian trendu może być stosowany w równym stopniu do wykresu 30-minutowego, dziennego, tygodniowego i miesięcznego. Jest to jednak tylko „idealny model” i nikt nie może mieć złudzeń, że ceny zachowują się w tak zdeterminowany i przewidywalny sposób. Elliott zauważył, że odchylenia mogą mieć miejsce zarówno w czasie, jak i amplitudzie i mało prawdopodobne jest, że poszczególne fale będą się rozwijać dokładnie w tych regularnych wzorach.

Przeczytaj także: