JP Morgan: Biografia | Rankia Polska

Jeśli interesujesz się światem finansów, prawdopodobnie słyszałeś o tytanie bankowości J.P. Morgan. Oto życie i biografia JP Morgan'a.

Kim był i historia JP Morgan

John Pierpont (J.P.) Morgan urodził się w Hartford, Connecticut, 17 kwietnia 1837 roku. Jego ojciec to Junius Spencer Morgan, biznesmen prowadzący działalność zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w Europie. Od najmłodszych lat wychowywał syna, aby nauczył się zarządzać rodzinnym majątkiem, który John miał kiedyś odziedziczyć.

J.P. Morgan studiował w English College w Bostonie i w Szwajcarii. Był doskonałym uczniem, a następnie zapisał się na prestiżowy Uniwersytet w Getyndze w Niemczech. Uzyskał doskonałe wyniki ze wszystkich przedmiotów matematycznych. W wieku 15 lat zaczął podróżować po Europie. To właśnie tutaj zaczął podziwiać dzieła sztuki, które stały się jego prawdziwą pasją.

Kiedy skończył 20 lat, ukończył studia i przeniósł się do Nowego Jorku. Rozpoczął karierę w ekscytującym świecie finansów, pracując w instytucji finansowej (Duncan, Sherman & Co), która była amerykańskim przedstawicielstwem George Peabody & Co, należącej do jego ojca. Praca ta dała mu dobrą bazę do późniejszej pracy jako agent, a także poprzez własną firmę (J.P. Morgan & Co) instytucji jego ojca.

Dabney, Morgan & Co do Drexel, Morgan & Co

W 1864 r. J.P. Morgan zawarł porozumienie z Charlesem Dabneyem, znanym biznesmenem tamtych czasów, tworząc podmiot finansowy Dabney, Morgan & Co. Jednak w 1871 r. Dabney przeszedł na emeryturę, a nowym partnerem Johna został Anthony J. Drexel, zakładając firmę Drexel, Morgan & Co. W tym czasie Anthony był właścicielem dużego banku inwestycyjnego. Po fuzji stali się największą i odnoszącą największe sukcesy firmą inwestycyjną na Wall Street, będąc głównym źródłem finansowania dla rządu Stanów Zjednoczonych. Nasz bohater myślał o porzuceniu świata bankowości i przejściu na spokojniejsze życie, aż jego ojciec przedstawił go Anthony'emu Drexelowi, który złożył mu soczystą ofertę.

W 1890 r. zmarł jego ojciec, a jemu pozostawiono prowadzenie wszystkich rodzinnych interesów, z bankami w Londynie i Paryżu. Trzy lata później zmarł również jego wspólnik Anthony Drexel, co uczyniło go jedynym dyrektorem finansowego lordostwa, które wówczas rozciągało się poza granice Ameryki. Pomogło mu to również w przeprowadzaniu ważnych i zyskownych transakcji finansowych. Rozpoczęła się hegemonia największego bankiera wszech czasów, który stał się znany jako „Mistrz Pieniądza”.

W miarę jak jego fortuna rosła, Morgan kontynuował inwestycje i przejęcia, zawsze koncentrując się na firmach nowej generacji. Do tego stopnia, że w latach 70. i 80. pozwolił Thomasowi Edisonowi pracować na swoim terenie, eksperymentując z nowymi projektami, wspierając go finansowo przez cały czas, pozwalając firmie Thomasa połączyć się z korporacją Thomson Houston Electrical, dając początek słynnej dziś General Electric.

Inwestycje Johna Pierponta w koleje

Po wojnie secesyjnej wiele małych firm kolejowych przeżywało złe czasy. W branży rozpoczęła się zacięta wojna o ich przejęcie przez ówczesnych wielkich finansistów. W 1900 r. J. P. Morgan, który posiadał 5000 mil linii kolejowych, zrestrukturyzował przemysł i przywrócił nowe przepisy, których nie był w stanie wprowadzić nawet sam rząd.

Jednym z głównych wydatków, z jakimi musiał się zmierzyć John stojący na czele spółek kolejowych, było zaopatrzenie w stal. Aby rozwiązać ten problem, kupił kilka firm stalowych. W 1901 r. założył U.S. Steel Company, jedną z najważniejszych operacji w swoim życiu. Przejął firmę Andrew Carnegie, innego czołowego biznesmena tamtych czasów, tworząc pierwszą w Stanach Zjednoczonych firmę wycenianą na ponad miliard dolarów.

Rola JP Morgan'a w ówczesnych kryzysach finansowych

Po panice finansowej w 1893 roku rezerwy złota zostały drastycznie zredukowane, co zachwiało stabilnością amerykańskiego skarbu państwa. Aby poradzić sobie z tą sytuacją, Morgan zebrał się z innymi bankierami i zgodził się na zakup bonów skarbowych o wartości 200 milionów dolarów, płacąc w złocie. To oczywiście pozwoliło zachować kredyt Stanów Zjednoczonych, ale John i jego koledzy zostali publicznie potępieni w Kongresie za kwotę, jaką zgarnęli w prowizjach.

W marcu 1907 roku sytuacja się powtórzyła i po raz kolejny nastąpił krach na giełdzie. Domy maklerskie zostały zamknięte, a stopy procentowe poszybowały w górę. Zmusiło to ówczesny rząd do zwrócenia się do Morgana o pomoc w złagodzeniu kryzysu giełdowego. John spotkał się z Rockefellerem, Harriganem, Frickiem, Schiffem i Rodgersem i postanowił wprowadzić do systemu finansowego wystarczającą płynność, aby zapobiec jego załamaniu.

Opinia publiczna zawsze kwestionowała duże sumy pieniędzy, jakie Morgan zgarnął z całej tej pomocy rządowej, ale prezydent Cleveland zawsze podkreślał dobro publiczne i służbę, jaką stanowiły te wkłady, bagatelizując znaczenie dodatkowych dochodów, jakie pomoc ta zapewniła J. P. Morganowi.

W 1912 roku, kiedy kontrolował 2/3 źródeł finansowania kraju, a wartość jego firm wyceniano na ponad 25 miliardów dolarów, przeprowadzono przeciwko niemu śledztwo, które miało dowieść, że najbardziej krzykliwy bankier wszech czasów zmonopolizował wiele sektorów, a także angażował się w korzystne dla siebie praktyki gospodarcze. Pod koniec procesu okazało się jednak, że nie miał zamiaru tworzyć monopolu, a jego imperium było owocem rodzącej się nowej gospodarki.

31 marca 1913 r. John Pieport Morgan zmarł w wieku 79 lat, pozostawiając po sobie największe imperium finansowe, jakie kiedykolwiek istniało. Zyskał szacunek wszystkich tych, którzy początkowo odrzucali go jako chciwca, i reprezentował początek nowoczesnej gospodarki w Stanach Zjednoczonych. Założył firmy, które dziś są prawdziwymi gigantami w swoich dziedzinach, takie jak General Electric i AT&T.

Wpływ JP Morgana

Morgan był opisywany przez wszystkich, którzy go znali, jako człowiek o morderczym wyglądzie, ze zniekształconym nosem, a także z lekką nadwagą, co sprawiało, że wywierał ogromny wpływ fizyczny na każdego, kto znał go osobiście, ale należy też wspomnieć, że ożenił się dwukrotnie.

W przeciwieństwie do innych biznesmenów tamtych czasów, takich jak Andrew Carnegie, Morgan dorastał w rodzinie bankierów, a jego dziadek Joseph Morgan był pierwszym przedsiębiorcą w rodzinie, zakładając kilka firm zajmujących się liniami parowymi.

Morgan miał inne poglądy na kapitalizm niż jego współcześni, którzy z pozycji konkurentów dążyli do zdobycia udziału w rynku, czego nie znosił, robiąc wszystko, by go wchłonąć i tworząc monopole, by kontrolować ceny, rozwijając do woli istne sieci handlowe, co doprowadziło go do przewodniczenia następującym firmom:

The Nacional Bank of Comerce.
New York Central and Hudson River Railroad.
Kolej Lake Shore i Michigan Southern Railroad.
Linia kolejowa Nowy Jork, New Haven i Hartford.
The Pullman Palace Car Company.
The Western Union Telegraph Company.
Manufacturers Investmen Group.
Federal Steel Company.
General Electric Company.
The Madison Square Garden Company.
The Metropolitan Opera House Company.

Obrońcy Morgana zawsze twierdzili, że nigdy nie nadużywał on swojej władzy, ale pytanie, które zadaje wielu, brzmi: czy w czasach, gdy w demokracji istniały ogromne luki, a kilku milionerów żyło w luksusie, podczas gdy 80% amerykańskich rodzin zarabiało mniej niż 500 dolarów rocznie, jeden człowiek mógł kontrolować ponad połowę amerykańskiego kapitału i wielokrotnie twierdził, że jego bank przyczynił się do rozwoju narodu i dzięki niemu nastała nowa era kapitalizmu?

Jedną z jego wielkich pasji w ciągu życia była kolekcja obrazów, książek, jachtów i domów. Po jego śmierci większość jego dzieł sztuki została przekazana do Metropolitan Museum w Nowym Jorku.

Prowadził też ważną działalność charytatywną, przekazując duże sumy pieniędzy szpitalom, kościołom i uniwersytetom.

Przeczytaj także: