W świecie giełdy, psychologiczny aspekt handlowców odgrywa ważną rolę. Aspekty takie jak awersja do czegoś, w tym przypadku do strat, mogą prowadzić do popełniania ogromnych błędów. Porozmawiajmy o Nicku Leesonie, traderze, który doprowadził do upadku Barings Bank.
Kim jest Nick Leeson
Nicholas William Leeson, lepiej znany jako Nick Leeson, urodził się w Anglii w miasteczku Watford 25 lutego 1967 roku. Uczęszczał do „Partimer School”, po ukończeniu szkoły w 1985 roku, jego pierwszym zawodem była praca w bankowości prywatnej, a w 1989 roku rozpoczął pracę w Barings Bank. Tam rozpoczyna się cała historia, która doprowadziła nas do opublikowania tego artykułu.
Barings Bank
Barings Bank, założony w 1762 roku, był najstarszą spółką handlową w Wielkiej Brytanii. Założona jako „John and Francis Company”, w 1806 roku zmieniła nazwę na „Barings Brothers & Co”. Barings sfinansował zakup Luizjany podczas wojny Wielkiej Brytanii z Francją w 1802 roku.
Wspierał kampanię napoleońską, miał problemy z powodu prześwietlenia długów urugwajskich i argentyńskich, więc bank musiał zostać uratowany przez konsorcjum z gubernatorem Banku Anglii. Jego nowe, umiarkowane zachowanie sprawiło, że stał się bardziej odpowiednim reprezentantem brytyjskich instytucji, do tego stopnia, że rodzina królewska i sama królowa założyły konta w banku. Aż do bankructwa w 1995 roku, spowodowanego oszustwem popełnionym przez Nicholasa Leesona.
Wytyczanie drogi do porażki
Barings, rozpoczynając ekspansję swojej działalności na kontynencie azjatyckim, powierza Nickowi Leesonowi misję stworzenia zespołu inwestorów i rozpoczęcia działalności w tym regionie. Nick, który oprócz handlowcami, zarządza także Back Office i Risk Managerem, co daje mu absolutną kontrolę nad operacjami w Azji oraz konieczność raportowania bezpośrednio do Londynu.
Bankructwo Nicka Leesona w Azji
Początkowo Leeson zaczął handlować Nikkei futures, widząc jak dobrze mu to idzie, Nick postanowił zwiększyć dźwignię (Leverage). W rezultacie ich pozycje stają się coraz większe i ważniejsze. Pewnego dnia rynek obrócił się przeciwko Nickowi Leesonowi, przynosząc straty. Nie były to duże straty, ale Nick nie chciał ich zgłaszać do centrali Barings w Londynie, tak, aby nie wzbudzać niepokoju.
Stworzył słynny „88888 Count”, nazywając go „Back Office Errors”. Wszystko było w porządku, a z czasem pozycja Nicka Leesona zaczęła rosnąć wykładniczo dzięki jego wejściom na rynek, a rynek zaczął się poruszać. Leeson poruszył ceny Nikkei, ale straty zaczęły się pojawiać. Nick, zapisywał wszystkie te złe transakcje na koncie 88888.
Prawda zawsze wychodzi na jaw, a strata była tak duża, że stała się ważna. Nadszedł dzień, w którym Leeson został „Long” kupiony przez futures Nikkei, w rezultacie rynek się załamuje i mocno spada. Nick próbuje go utrzymać kupując więcej, ale nie może. Kiedy nie ma już pieniędzy w skarbcu, postanawia sprzedać „opcje put” i zebrać premię. Dzięki tym wszystkim premiom był w stanie spłacić gwarancje większej ilości kontraktów terminowych na Nikkei, rynek zaczął rosnąć, a Leeson zarobił mnóstwo pieniędzy, odzyskując więcej niż wszystkie straty na koncie 88888.
Ale jest demon zwany chciwością; I Nick Lesson pomyślał: „Gdybym raz dobrze trafił, może znalazłbym sposób na wzbogacenie się”.
Trzęsienie ziemi w Kobe, Japonia. Możliwość rozwoju
W styczniu 1995 roku dochodzi do trzęsienia ziemi w Kobe, które niszczy znaczną część japońskiej infrastruktury. Nick Leeson traci z tego powodu mnóstwo pieniędzy, w konsekwencji pogrążając Nikkei, jena i znaczną część japońskiej gospodarki. Tego ranka jen spada o ponad 1000 punktów.
Tam, gdzie wielu widzi ból i smutek, Nick Leeson dostrzegł największą szansę wielkiego utargu: kredyty, odbudowa, zamówienia publiczne, wspaniała infrastruktura.
Stawiając na bestię, Leeson mocno lewarował derywaty walutowe i kontrakty terminowe na Nikkei, sprzedając miliony opcji sprzedaży, aby sfinansować jeszcze więcej kontraktów terminowych. Stawia zakład na SIMEX, że Nikkei pozostanie stabilny po trzęsieniu ziemi, poprzez short straddles. Osiąga pięćdziesiąt procent rynku kontraktów terminowych Nikkei.
Pech ma bilet w obie strony. Coś poszło nie tak dla Nicka Leesona i wkrótce potem Bank Japonii (BOJ) zdecydował, że nikt nie będzie robił interesów z jego ruiną i że cała odbudowa zostanie sfinansowana z obligacji rządowych. Nikkei szybko zatonął, a Nick Leeson stracił osiemset milionów funtów.
Koniec opowieści
Z powodu tej wielkiej katastrofy Nick Leeson pisał notę przebaczenia akurat wtedy, gdy otrzymał telefon ze stacji. Chociaż jego reakcja była przerażona, powodem telefonu było pogratulowanie mu osiągnięć i nagrodzenie go urlopem. Zanim audytorzy banku Baring odkryli oszustwo, było już za późno. Akcje Leesona przyniosły straty w wysokości 827 milionów funtów, co stanowiło dwukrotność dostępnego kapitału komercyjnego banku.
W weekend Bank Anglii podjął próbę ratunku, ale bezskutecznie. Po dramatycznym upadku dnia 26 lutego 1995 r. ogłoszono niewypłacalność Barings oraz odmowę przyznania premii swoim pracownikom na całym świecie.
Lesson uciekł do Singapuru, posługując się fałszywymi dokumentami, ale na lotnisku w Niemczech czekała na niego policja.
Sprzedaż Barings Bank
W wyniku wielkiej katastrofy spowodowanej przez Nicka Leesona, Barings Bank został kupiony przez holenderski bank i firmę ubezpieczeniową „ING” za sumę 1 funta, pozostawiając ją przy tym odpowiedzialną za wszystkie zobowiązania Barings.
W związku z tym Barings Bank nie działa już jako niezależna spółka, ale istnieje jako Baring Asset Management. Następnie BAM zostaje podzielony i sprzedany przez ING na rzecz MassMutual i Northern Trust w marcu 2005 r.
Nick Leeson został poddany ekstradycji do Anglii i skazany za oszustwo na 6 lat więzienia. Uzyskał wolność po czteroletnim wyroku za to, że zdiagnozowano u niego raka jelita grubego. Napisał swoją autobiografię zatytułowaną „Rogue Trader”, która została później przerobiona na film z Ewanem Mcgregorem w roli głównej. Dziś Nicholas Leeson prowadzi własną stronę internetową i wykłady na całym świecie za tysiące euro.
Podsumowując, ludzki umysł jest nieskończonym wszechświatem uczuć, wspomnień, konfliktów, upodobań, niechęci. Jest to przypadek „Awersji do straty”. Ten aspekt psychologiczny wyjaśnia, że „Nienawidzimy tracić prawie dwa razy bardziej niż lubimy zyskiwać, co oznacza, że jesteśmy bardziej skłonni działać nieetycznie, aby zapobiec stracie niż zapewnić zysk”.
Nick Leeson nie był w stanie przezwyciężyć tej niechęci, a jej konsekwencje były bardzo dramatyczne.
