Powody sprzedaży akcji | Rankia Polska

Wraz z powrotem amerykańskich indeksów na rekordowe poziomy, końcem QE, nową recesją w Japonii, możliwością wystąpienia recesji w Europie oraz rozczarowanymi Endesą, którzy nie wiedzieli, że soczysta dywidenda zostanie odliczona od ceny, w umysłach wielu osób powraca najbardziej dwuznaczne i nieuchwytne pytanie, na które trzeba odpowiedzieć. Kiedy powinienem sprzedać?

Podobnie jak w poście Jak i gdzie inwestować, ponownie uważam, że pytanie Gdzie jest uwarunkowane odpowiedziami na inne pytania, takie jak Dlaczego oraz nasz wstępny plan i strategia przed dokonaniem takiego zakupu. Najbardziej skuteczni inwestorzy i spekulanci są tacy, ponieważ przed wejściem na rynek zadają sobie pytanie, jakie scenariusze mogłyby ich wypchnąć (częściowo lub całkowicie) lub nawet co zachęciłoby ich do akumulacji. Krótko mówiąc, decyzja o sprzedaży musi być podjęta równocześnie z decyzją o kupnie (i/lub z okresowymi aktualizacjami), tak aby panika innych i nastroje na rynku nie wpływały emocjonalnie na nasze racjonalne decyzje i strategię. Bez względu na to, czy jesteś spekulantem, inwestorem czy daytraderem, wszyscy musimy ustalić a priori powody, dla których powinniśmy sprzedawać.

Poniższa lista nie jest tablicą Mojżesza ani Konstytucją. Nie ma zastosowania do wszystkich inwestorów/spekulantów i nie stanowi wyczerpującego kompendium; są to proste dygresje, które pomogły mi znaleźć powody i lepsze momenty na sprzedaż (całkowitą lub częściową) lub w najlepszym przypadku na ponowną ocenę mojej tezy. Jeśli któreś z nich okażą się przydatne i będziesz mógł je dostosować do własnej filozofii i strategii, tym lepiej.

Za każdym razem, kiedy mam pozycję, która traci pieniądze (prawie zawsze więcej niż 10%), przeglądam wszystkie moje analizy i zastanawiam się, czy powody (które zapisałem w moim dzienniku), dla których kupiłem, są nadal aktualne. W takich sytuacjach zawsze zadaję sobie pytanie: czy gdybym miał więcej gotówki lub gdybym zaczynał budować portfel od zera, to czy dziś kupiłbym tę spółkę ponownie? Czy dokonałbym tej transakcji ponownie?
Wiem, że powinienem sprzedać inwestycję, gdy moja analiza została wyparta lub zainfekowana przez uzasadnienia, wymówki lub racjonalizacje, takie jak wiara (że się odbuduje lub będzie dalej rosła), obietnice zarządzających, marzenia i opinie innych akcjonariuszy, potwierdzenia, których szukam w Internecie i u analityków, nadzieja na wyrównanie strat, iluzja oddania piłki, wiara, że w długim terminie wszystko idzie w górę (bez rozróżnienia, że są rzeczy, które są chwilowo niedowartościowane).

Gdy inwestycja musi spełnić zbyt wiele obietnic, nie tylko w mikrokosmosie swojej branży czy sektora, ale także w otoczeniu gospodarczym i geopolitycznym.
Kiedy stwierdzam, że wybaczam wszystkie błędy w zarządzaniu z prostego powodu, że im wierzę i ufam.
Kiedy firma zaczyna stosować dźwignię finansową, przejęcia, wykup akcji i inne sztuczki księgowe, takie jak zapasy i należności, aby symulować wzrost, zamiast skupić się na wzroście organicznym.
Gdy nachylenie wskaźnika spalania gotówki przyspiesza, szczególnie w przypadku zwrotów i Net-Nets.
Kiedy insiderzy masowo sprzedają akcje, gdy nachylenie ceny akcji przekracza 45°.
Kiedy zaczną klasyfikować wydatki na marketing, luksusy i niektóre wynagrodzenia dla kadry kierowniczej i dyrektorów jako aktywa podlegające amortyzacji lub inwestycje, a nie jako wydatki.
Kiedy poprzez inżynierię finansową firma zaczyna osiągać zyski, które nie odpowiadają podstawowej działalności Twojego biznesu.
Kiedy potrzebuję więcej pieniędzy, bo pojawiła się lepsza okazja.
Kiedy zapasy firmy i CAPEX nadal rosną, ale sprzedaż jest w stagnacji lub zaczyna spadać i w tym samym czasie obrót zapasów i cykl konwersji gotówki zaczynają się pogarszać. Jest to szczególnie przydatne w spółkach cyklicznych.
Kiedy widzę, że inwestycja ma swój fanklub i stała się modnym memem.
Kiedy kupiłem, mimo że nie byłem pewien swojej analizy i potrzebowałem zadawać pytania i szukać opinii, aby upewnić się i potwierdzić swój punkt widzenia.

Kiedy wpadam w furię, gdy czytam opinię sprzeczną z moją analizą lub wyśmiewam inwestycję.

Kiedy okresowy przegląd mojego dziennika wskazuje, że popadam w efekt dyspozycji (sprzedaję zwycięzców i zatrzymuję przegranych).
Kiedy mój okresowy przegląd dziennika wskazuje, że personalizuję straty i utrzymuję pozycję z dumy lub aby udowodnić swój punkt widzenia lub dlatego, że spędziłem już zbyt dużo czasu na badaniu/rekomendowaniu/chwaleniu firmy (Inconsistency-Avoidance Tendency i Sunk cost fallacy), a nie z właściwych racjonalnych powodów.
Kiedy mój okresowy przegląd dziennika mówi mi, że obniżyłem swoje standardy inwestycyjne, kiedy kupiłem firmę i/lub skupiłem się na jednym atrybucie firmy.
Kiedy okresowy przegląd mojego dziennika mówi mi, że moje ostatnie zyski były spowodowane bardziej szczęściem niż moim własnym procesem i analizą.
Kiedy okresowy przegląd mojego dziennika mówi mi, że kupiłem z powodu Fear of missing out (FOMO).
Kiedy z konieczności lub dlatego, że horyzont i moja przedśmiertna strategia lub analiza to wyznaczyły.
Gdybym przypadkowo kupił firmę, której biznesu i tezy zakupowej nie potrafię wyjaśnić w kilku zdaniach, i gdybym nie potrafił nakreślić jasnej ścieżki generowania zysków i gotówki.
Jeśli dwóch dużych inwestorów zacznie się kłócić i/lub zajmować przeciwstawne stanowiska wobec firmy. Kiedy słonie walczą, trawa jest tą, która cierpi.
Jeśli nie potrafię utrzymać w ryzach przeciwstawnych pomysłów na ewolucję firmy, to znaczy, że nie znoszę dysonansu poznawczego.
Jeśli widzę, że interesy kierownictwa i/lub kluczowych właścicieli nie są już zbieżne z moimi.
Kiedy media, rząd i/lub inne instytucje obiecują lub sprzedają inwestycję jako nowe panaceum lub cud.
Kiedy, z powodu zysków, pozycja przekroczyła maksymalną wagę procentową w moim portfelu.
Kiedy nie mogę spać spokojnie.
Gdy cena znajduje się w przedziale wartości przedsiębiorstwa po aktualizacji wyceny.
Kiedy marże i moat zaczynają się gwałtownie pogarszać z powodu pojawienia się przełomowej technologii lub taniego konkurenta.
Gdy kredyty, przepływy pieniężne i popyt w branży przekraczają średnie historyczne. To zabawne, ponieważ był to niezawodny sygnał od czasu baniek na autostradach i pociągach do baniek dotcomowych i mieszkaniowych.
Kiedy kupiłem za czyjąś radą, opinią, narracją lub po prostu dlatego, że świetny inwestor też kupił/skumulował, a ja nie zrobiłem najpierw swojej analizy.
Gdy alokacja kapitału przez kierownictwo jest słaba lub zaczyna wykazywać wyraźne oznaki pogorszenia.
Kiedy firma zaczyna wychodzić poza swój krąg kompetencji i wykazuje oznaki kompulsywnego gromadzenia środków.
Kiedy nie jestem już zadowolony ze stosunku ryzyka do zysku.
Kiedy wymieniłem inwestycję na spekulacyjną i odwrotnie.
Kiedy szukam winowajców (FED, rząd, Chińczycy, spiski, itp.), aby bronić i racjonalizować, dlaczego inwestycja nie przyniosła oczekiwanych rezultatów. To tylko wskazuje, że moja analiza była błędna i że nie kupiłem z wystarczającym marginesem bezpieczeństwa.

Może ten post powinien towarzyszyć innym, które mówią o tym, kiedy nie sprzedawać, kiedy kupować i kiedy nie kupować, ponieważ zabawne jest to, że wiele z punktów, które właśnie wymieniłem, ma swoją odwrotność, ale więcej o tym następnym razem.

W końcu wszystko sprowadza się do sprzedaży z powodów racjonalnych, a nie emocjonalnych.